Column Anouk: Een bezoek aan de koning
Anouk van Doornen (1982), a.k.a. Tekstwonder, is freelance tekstschrijver voor het web en woont 10 jaar in de Baarsjes (website: www.tekstwonder.nl).
Misschien is het de lang gemiste lente, misschien is het compleet willekeurig, maar vandaag word ik overvallen door acute stofzuigdrang. Een visioen van schone, omhoog staande tapijtharen doemt op in mijn geestesoog. Het is sterker dan ikzelf: ik zal pas rust vinden wanneer alle vuiltjes onder de borstels zijn verdwenen.
Acute stofzuigdrang hoeft weinig problemen op te leveren, zolang het op een algemeen geaccepteerd tijdstip komt. Of ik het er nu, om half acht ’s morgens op moet wagen, is even de vraag. Mijn buren slapen nog, maar ik besluit dat de stofzuiger klaarzetten geen kwaad kan. Wanneer ik het apparaat bij zijn plastic lurven grijp om hem uit zijn donkere verblijfsplaats te trekken, ben ik nog voorzichtig. De wielen laat ik zachtjes over het parket glijden. Ik voel me net de jongen van Jackass die altijd ‘s nachts de slaapkamer van zijn ouders in sloop om ze vervolgens met versterkte gitaren uit bed te jagen. Ach, als je het daarmee vergelijkt valt een beetje stofzuigen best mee. Mijn buren zullen hier toch niet over vallen?
Ik doe de stekker in het stopcontact en duw met mijn voet de knop naar beneden. Met deze handeling worden in een keer al mijn credits als goede buuv opgebruikt. Het geluid van mijn stofzuiger heeft veel weg van een luchtalarm met ernstige COPD. Er is iets goed mis met de doorstroom, constateer ik, dit is meer dan een verkoudheidje. Als ik met mijn hand over zijn plastic schild ga, voel ik een koortsachtig oplopende temperatuur ontstaan. Het is of hij elk moment zijn laatste lucht kan uitblazen… of inzuigen in zijn geval. De laatste verbouwing is te veel voor hem geweest denk ik. Er zit niets anders op: hij moet naar de Stofzuigerkoning!
Hoewel ik de Stofzuigerkoning nooit eerder heb bezocht, is het helder dat een man die zich deze titel toe-eigent alles van stofzuigers weet (waarbij ik me meteen afvraag wat dat dan allemaal zou kunnen zijn). De etalage van het pand aan de Jan van Galenstraat staat zo vol, dat ik nog nooit een glimp van deze man heb kunnen opvangen. Ik stel me voor dat de Stofzuigerkoning een grijze man is, zittend op een stofvrije troon met een driepuntige witte zak op zijn hoofd. Hij houdt een in lengte verstelbare stang vast terwijl hij ongeduldig speelt met de in- en uitklapbare borsteltjes. Als belangenbehartiger van stofzuigers en benodigdheden is hij zeer kritisch over misbruik van zijn protegés. Traag en plechtig zal hij vragen stellen over mijn gebruik, en ik zal de verbouwing moeten opbiechten. Hij zal me op het matje roepen, letterlijk, en me dan laten zweren mijn stofzuiger nooit meer te mishandelen.
Als ik het pand binnen stap, blijkt het om een rustige vriendelijke man te gaan die zichzelf als een hamster heeft ingegraven in een grandioos stofzuigerassortiment. Ik leg de patiënt op de toonbank en hij vraagt me wat er aan scheelt.
“Edelachtbare, misschien kan hij het u beter zelf maar vertellen.”
De Stofzuigerkoning (website: www.destofzuigerkoning.nl) is al meer dan 75 jaar een Amsterdams begrip. Je vindt hem op de Jan van Galenstraat 163.
Gerelateerde Posts
De wereld mooier kleuren #1 →
Zomer in de Baarsjes! →
Donderdag in Café De Krommerdt →
