Column Tess: Laagstaande zon
Vandaag de derde column in de “decennium serie” van Jan Eef: Twintiger Tess.
Ben jij een 30-er en geef jij om de Jan Eef, schrijf dan een column over jouw Jan Eef. Ca. 300 woorden en het liefst met een mooie foto erbij. Maar we zijn natuurlijk ook op zoek naar columnisten in de leeftijdscategorieën 40, 50, 60, 70, 80. Geinteresseerd? Meld je aan via geefomdejaneef@gmail.com
En dan nu de column van Tess:
Laagstaande zon
Aan het eind van de middag loop ik van een vriendin, via de Jan Evertsenstraat, terug naar huis. Korte afstand, vijf minuutjes lopen. Het is rustig op straat. Winkels zijn aan het sluiten. De zon staat laag. Ik zie niet veel. Tegemoetkomende voetgangers doemen vlak voor mijn neus op uit de zwarte vlek voor me. Net op tijd weten we elkaar te ontwijken. Twijfelachtig; stapje naar links of toch naar rechts? De zon overgiet de straat met haar licht. Er hangt ook iets in de lucht dat aanvoelt als warmte. Heerlijk, zo’n wandelingetje in iets dat heel in de verte lijkt op Lente. Zo, in het licht lijkt alles mooier. Ook de straat. In een sneeuwstorm of onder een grijze lucht weet de Jan Eef – zoals intimi de straat liefkozend noemen – haar charme altijd te behouden. Omhuld in het laagstaande-zonlicht krijgt de straat een extra dosis charme. Dromerig. Alsof ik terug kan lopen in de tijd. Via de jaren ’80 langs 1958 en 1936 helemaal door tot 1910, toen de Jan Evertsenstraat haar naam kreeg. De gedachte komt in mij op dat de Jan Eef er, met haar markante architectuur, al decennia lang zo mooi bij heeft gelegen in de laagstaande zon. Hoeveel mensen zouden daar in al die jaren van genoten hebben? Een minuutje bij stil hebben gestaan? Wie liepen er door die laagstaande zon allemaal tegen uit-het-niets-opdoemende onbekende buurtgenoten op? Ooit, lang geleden? Ik in ieder geval. Excuses als jij het was.
Tekst: Tess van der Staal
Gerelateerde Posts
De wereld mooier kleuren #1 →
Zomer in de Baarsjes! →
Donderdag in Café De Krommerdt →
