Column Isi: Zolang het maar Engels is
Isi van Westing is met 13 jaar onze jongste columnist. Isi woont al haar hele leven in de Baarsjes. De Mercatorbuurt is haar buurt, de Jan Eef is haar straatje.
Zolang het maar Engels is
“Het maakt niet uit welk boek je kiest, zolang het maar Engels is en natuurlijk van het niveau dat bij tweede klassers hoort!”, zegt de lerares Engels aan het einde van het uur. Na haar woorden pak ik mijn schooltas die tegen de tafel rust en stop mijn spullen erin. De bel gaat, ik loop de deur uit. Lachende mensen huppelen door de gangen. Het is vrijdagmiddag, het weekend staat voor de deur. Zodra mijn vrienden en ik onze jassen aan hebben, pakken we onze fietsen en racen de straten door. Druk geklets en gelach wekt vreugde op bij mensen waar we voorbij rijden. In het Vondelpark nemen we zwaaiend afscheid van elkaar.
Ik kan maar beter meteen een Engels boek gaan halen bij de bibliotheek, dan kan ik dit weekend lezen. Op het Mercatorplein parkeer ik mijn fiets, duw de ketting tussen de spaken door en sluit af. Ik loop richting het rode bord met witte letters ‘Bibliotheek’. De schuifdeuren zoeven open en ik stap de stilte in. Veel mensen zeggen bibiotheek, ik vraag me af of de vrouw achter de balie – die ik zachtjes groet – zich daar aan ergert. Kasten met boeken staan netjes op een rij. Zoekend kijk ik rond. “Weet u misschien waar de Engelstalige jeugdliteratuur staat?”, vraag ik zachtjes aan een medewerker. Als ik het mezelf hoor zeggen, vind ik dat ik klink als een oude dame, met een Beatrix hoedje op en huidkleurige panty. De vrouw duwt haar rode bril omlaag en kijkt me streng aan, vervolgens wijst ze de rechterkant op. “Dank u wel”, zeg ik en ik loop naar rechts. Het eerste boek dat ik zie, is Harry Potter. Nee, dat ken ik wel. Ik zoek, en pak ‘My sister lives on the mantelpiece.’ Mijn hoofd vertaalt de Engelse woorden op de achterflap. ‘Jamie Matthews, een jongen van tien jaar, heeft vijf jaar geleden zijn zuster Rose bij een terroristische bomaanslag verloren.’
De computer geeft een lieflijk piepje als teken dat ik het lenen van dit boek officieel heb gemaakt. Met een nog net iets zwaardere schooltas loop ik terug naar mijn fiets. Op het plein glanst het volle terras van Zurich in de lentezon. Een groepje kinderen rent achter een bal aan en een paar geluksvogels likken aan een ijsje van ‘Ice & Bites’. Als ik thuis ben, pak ik een glas limonade en begin te lezen. Die woorden die mijn hoofd vullen inspireren me. Na twintig pagina’s gelezen te hebben, pak ik mijn laptop en begin te schrijven: ‘Het maakt niet uit welk boek je kiest, zolang het maar Engels is…’
Lees hier de eerste column van Isi.
Ook een column schrijven voor Jan Eef?
Wij zijn ook op zoek naar, bijvoorbeeld, 40-ers die een column willen schrijven over hun Jan Eef. Ca. 300 woorden en het liefst met een mooie foto erbij. Ben je in de 20, 30, 50, 60, 70 of 80? Ook dan kun je je aanmelden via geefomdejaneef@gmail.com
Gerelateerde Posts
De wereld mooier kleuren #1 →
Zomer in de Baarsjes! →
Donderdag in Café De Krommerdt →
