Inspiratie

HomeInspiratieConvenantQ&AContact

Door: Lizl Moeskops 
In alle spontaniteit bedenk ik het idee: ik wil met mijn eigengebakken taart de straat op! Taart en koffie of limonade voor een zacht prijsje, zodat deze toegankelijk zijn voor elke voorbijganger. Iedereen kan en mag zich aansluiten, of dat nu is voor het stukje taart, uit interesse of gewoon voor een praatje. Een laagdrempelige ontmoetingsplaats voor buurtbewoners en bezoekers verpakt onder het mom van een lekkernij. Ik ben benieuwd welke mensen hier op af stappen. In mijn hoofd denk ik het plaatje verder uit; zo net naast het water bij de brug, te midden van de winkelstraat, onder de hoge groene bomen. Dit normaliter onbenutte stukje ruimte tover ik om tot een mini-terras met een groot bord waarop met koeienletters letters staat geschreven: “Freezone-taart”.

Inderdaad, Freezone-taart. De Freezone in de Jan Evertsenstraat maakt het mogelijk dat er plaats is voor mijn taart-initiatief. Doorgaans mag de openbare ruimte niet gebruikt worden voor verkoop of het neerzetten van een terras zonder een vergunning. Daarnaast gelden tal van andere (onnodige) regeltjes voor het gebruik van de openbare ruimte. Haast voor alles is een vergunning vereist, hetgeen naast geld ook veel tijd in beslag neemt. Naar mijn idee zonde, hierdoor wordt het bewoners en ondernemers bemoeilijkt mooie en creatieve initiatieven te realiseren en daarmee te experimenteren. Als gevolg hiervan blijven vele mooie ideeën slechts zweven in de lucht.

Creatief ondernemen versus overlast

De Freezone probeert daarom deze ideeën niet langer in de lucht te laten dwalen. Creatief ondernemerschap is iets wat we moeten stimuleren. Vanuit dit perspectief is in en rondom de Jan Evertsenstraat de Freezone-pilot opgesteld door de Gemeente Amsterdam. Gemeentelijke regels en vergunningen zijn hierdoor soepeler. In de praktijk betekent dat er veel meer mag en kan zolang landelijke regelgeving niet wordt geschaad (dit zijn zaken met betrekking tot openbare orde, veiligheid en volksgezondheid). Hoewel dat moeilijk klinkt, denk ik dat ieder voor zich veel van deze zaken wel aan kan voelen. Ik wil natuurlijk niet dat door mijn terras een voorbijganger in een rolstoel er niet goed langs kan, en stoeltjes op het fietspad lijkt mij ook geen verstandig idee. Daarnaast, wanneer ik besluit muziek af te spelen is het natuurlijk wel prettig om een beetje rekening te houden met het geluidsvolume; het is niet mijn bedoeling dat de hele straat verplicht moet meegenieten. Enfin, op deze manier verwacht ik dat mijn taart-initatief geen problemen zal opleveren.

Wat zijn de spelregels?

Dus, ik neem me voor mijn idee te gaan uitvoeren. De locatie heb ik, het recept ook en ik zou wel een dealtje kunnen sluiten met een winkelier om wat tafeltjes en stoeltjes te lenen. Zo gezegd, zo gedaan. Toch word ik tijdens het invetten van de taartvormen opeens minder enthousiast wanneer mij plots de vraag te binnen schiet: hoe zit dat eigenlijk met de hygiënewetgeving? Ik heb een vermoeden dat deze thuis zou kunnen horen onder het rijtje ‘volksgezondheid’, maar zeker ben ik er niet van. In het convenant (de spelregels van de Freezone) stond daar niets over vermeld en ook op internet word ik niet wijzer.

In dit stadium heb ik twee opties: meer informatie over de spelregels van de Freezone inwinnen of alsnog mijn plan uitvoeren. Ik begrijp nu voor het eerst waarom mensen huiverig zijn voor de Freezone; het is een grijs gebied van wat wel en niet mag, een lijstje met ‘tijdelijk afgeschafte regels’ ontbreekt. Logischerwijs roept dit vragen en onzekerheid op, ook voor mij.

Experimenteren en grenzen verleggen

Toch is dit alles behalve waar de Freezone in de kern over gaat. Naar mijn mening vraagt het om het gezamenlijk scheppen van (nieuwe) normen waar iedereen zich in kan vinden. Het rekening houden met je omgeving en het bespreken van je idee met je buren of omliggende winkeliers is dus van essentieel belang. Daarnaast roept de Freezone op te denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen, het biedt daarmee ruimte voor creativiteit en experiment. Dit betekent dat alles wat in de Freezone gebeurt in eerste instantie een probeersel is, zo beschouw ik mijn initiatief dan ook. Ik besluit dat ik mij niet wil conformeren aan onzekerheid, dat onzekerheid een ingebed onderdeel is van het experiment.

Zonder de Freezone zouden mijn taarten er simpelweg nu niet zijn. De Freezone maakt het eenvoudig om direct van idee naar uitvoering te gaan. Gisteravond sprong het idee in mijn hoofd, nu zit de eerste taart al in de oven. Een Freezone vraagt om het verleggen van je eigen grens, het is jouw uitdaging. Durf te doen # Freezone.

Heb jij ook ideeën voor in de Freezone? Mail naar freezone@janeef.nl